30 Ağustos 2008 Cumartesi

Ve yine Berlin günleri

Alışmışdık 2 aydır Türkiye'ye, ailelerimize ve sevdiklerimize. İnsanın uyandığında kendi vatanında olması, gün içinde istediği kişilerle görüşebilmesi çok güzel bir duygu. Burada biliyorum ki dışarda yabancı bir dünya var, tesadüfen dahi olsa bir arkadaşımla karşılaşma şansım yok; akraba ziyaretleri ya da dostlarla buluşmak yok. Birisini göresin geldi mi sesini duymakla yetiniyorsun.
Gerçi çocuklar sayesinde bu yalnızlık duygusunu fazla hssetmiyor insan, günler onlarla dolu dolu geçiyor.

Ama işte gurbet, adı bed.

1 yorum:

yesim dedi ki...

Offf be Arzu'cum çok içli yazmışsın valla gözlerim doldu. Keşke imkanımız olsa da bizde size komşu gelsek. Benim için hangi ülke olduğunun önemi yok. Sen varsın ya! Sonra aileleride alırız yanımıza. Elbette insanın vatanı ama bakınca gitgide sevimsizleşiyor ortalık. Allah yollarımızı keşistirsin.